Duch ¦wiêty

 

 

I.       Jest...

II.      Dzie³o Ducha ¦wiêtego. 

III.    Rozró¿nienie.

IV.     Stosunek do Ducha ¦wiêtego.

V.       Panorama dzie³a Ducha ¦wiêtego.

 

 

 

I. Duch ¦wiêty jest....

1.Osob±, na co wskazuj± nastêpuj±ce kwalifikacje:

-ja¼ñ (osobowo¶æ) Jn.16:7-14....On, go...

-¿ycie, Rz.8:2,6; Jn.6:63a (63baEf.6:17) daje, wiêc je ma.

-umys³, Rz.8:6,27

-emocje, Rz.15:30; Ef.4:30;1Tes.1:6.

-wola,1Kor.12:11; Dz.15:28a (patrz. dzie³o D. ¦w.).

-imiê, Mt.28:19; 1M.3:14; 6:3a patrz. pnk. 2g.; Jn.14:26a.

-osobowa relacja z nami- patrz. rozdz. V.

-bosko¶æ- patrz dalej.

2.Jest Bogiem, na co wskazuj± nastêpuje kwalifikacje:

-wieczno¶æ, Hbr.9:14.

-wszechwiedza, 1Kor.2:10-11; 1P.1:12.

-wszechobecno¶æ1Kor.2;10; Ps.139:7; Dz .2:4a 1:15b.

-wszechmoc £k.1:35;Dz.1:8; Rz.15:19b; to¿samo¶æ z Bogiem i Synem.

-¶wiadectwo Piotra Dz.5:3,4; dzie³a, patrz rozdz. II i imienia pnk.1.

-to¿somo¶æ i równorzêdno¶æ z Bogiem i Synem, na co wskazuje:

 

 

 

Ojca

        Syna

       Ducha ¦wiêtego

a.                   

Jedna ¶wi±tynia

2Kor.6:16 W wierz±cych jednak w górze Kol.1:3

Jn.14:23 Zawsze z nami, jednak w Ojcu Mt.28:20; Kol.3:1.

1Kor.3:16;6:19 Zamiast Jezus INNY Pocieszyciel Jn.14:16. W Nim obecno¶æ wszystkich.

b.                   

£aska

1P.5:10

2Kor.13:13

Hbr.10:29 

c.                    

Mi³o¶æ

2Kor.13:13

Jn.15:9

Rz.15:30

d.                   

Spo³eczno¶æ

1Jn.1:3

1Jn.1:3

2Kor.13:13 Gr. KOINONIA- wspólno¶æ, udzia³, relacja spo³eczna.

e.                   

Zradzanie, o¿ywienie

Jn.1:13; 1Jn.4:7.

1Jn.2:28,29; 1Kor.11:23

Jn.3:5,6; Rz.8:11; Gl.6:8

f.                     

Stwarzanie

Iz.44:24

Hbr.1:8a,10

1M.1:2; Job.33:4; Ps.104:30

g.                   

Autorstwo Pisma ¦wiêtego np. poselstwa Moj¿esz,                             

Dawida,

Izajasza,

Jeremiasz,                     Pawe³

 

 

2Tym.3:16;

                                     

VM.5:1;6:16    Ps.95:6-8         Iz.6:1,8-10        Hbr.10:16;(Jer.31:33) Dz.22:14a              

Gl.1:11,12;2:2;1Kor.11:23

 

1Kor.10:4,9 (Rz.10:9a)

  - Jn.16:15; 10:30 -

Jn.12:36,37,39-41

                                       Dz.26;1,17

 

 

 

2P.1:21aEf.3:5               

 

Hbr.3:7-9                            Hbr.3:7-8                                 Dz.28:25-27; Iz.48:16          Hbr.10:15                              Dz.13:2,4 

h.                   

Moc s³owa.

Jer.23:29;

Hbr.1:3; Mrk.1:27

Ef.6:17

i.                     

Autorstwo cudów.

Dz.19:11a

Rz.15:18a             Jn2:11; Dz.3:6; 4:10

Rz.15:19                               Mt.12:28; 1Kor.12:9-11

j.                     

Jedno¶æ

         Jn.10:30;17:21a        

1Kor.12:12

Ef.4:3,4

Uto¿samianie Ducha ¦wiêtego z Ojcem i Synem w w/w aspektach pokazuje ich wspó³ istotno¶æ. Pojêcie to mówi nam, ¿e Bóg to jedna istota, ale nie jedna osoba. (Istota - funkcja trzech, osoba - jednego). Na okre¶lenie tej istoty u¿ywa siê s³owa „Trójca”.                                                          Zatem Bóg to nie 1+1+1=3, ale 1Î1Î1 =1.

Miejsca ods³aniaj±ce role Ducha ¦wiêtego w harmonii z Ojcem i Synem (tzw.Trójcê):

Mt.3:16,17; 28:19; Jn.14:16; Rz.15:16,301Kor.6:11; 12:6; Gl.4:6; Ef.2:18; 1P.1:2; Jud.20:21; 1M.1:1;

(aIz.44:24) U¿yte tu s³owo „Bóg“ to hebrajskie „Ellohim“- liczba mnoga rzeczownika „Ell”(Bóg).W hebrajskie gramatyce istnieje liczba pojedyñcza, podwójna i mnoga. S³owo „Bóg” w liczbie poj. to „El”, podwójnej to „Ellah”, mnogiej „Ellohim”. Zatem „Ellohim” sugeruje conajmniej „trój jedyno¶æ Boga”. W 2M.1:26 czytamy:    potem rzek³ Jahwe: uczyñmy cz³owieka na nasz obraz nie ma mój czy moje. Tak¿e IVM.6:24-26; Iz.6:3.W N. T.

kolejno¶æ trzech osób odzwierciedla funkcjê, nie hierarchiê.

 

gdyby Duch ¦wiêty nie by³

osob±, czyli greckie s³owo

"pneuma" jednoznacznie

wskazywa³oby substancjê to

co zrobili¶my z takimi wierszami,

jak:2 Kor.3:17; 1Kor.15:45; £k.1:47; Obj. 4:5; 8:2;Mt.5;3;                  

26;41; Mrk.9:17 WSTAWIAJAC S£OWA

"BEZOSOBOWA, SUBSTANCJA" LUB

"CZYNNA MOC" CZY "TCHNIENIE" W

MIEJSCE S£OWA "DUCH"?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

II. Dzie³o Ducha ¦wiêtego.

    Jego dzie³em praca, któr± wykonuje w ¶wiecie, w Ko¶ciele, w poszczególnych chrze¶cijanach i przez nich.

    Praca ta stawia nas w potrójnym zwi±zku z Duchem ¦wiêtym. Mo¿e On byæ obok lub w¶ród nas (gr. para),

    w nas (gr.en) i na nas(gr.epi).

1.Przez pracê „obok” lub „w¶ród” nas (Jn 14;17b) Duch ¦wiêty,

  - Jn.16:8 przekonuje ¶wiat o grzechu, sprawiedliwo¶ci i s±dzie,

    Dz.17:27 powoduje, ¿e ka¿dy mo¿e odczuæ i znale¼æ Boga.

  -Ef.2:22 mieszka w Ko¶ciele (Mt.18:20; 28:20aJn.14:16)

    1Kor.12:13, który zainicjowa³.

2.Przez dzie³o„w” nas (Jn.14;17b) rozumie siê wej¶cie Ducha ¦wiêtego do wnêtrza jako swego naczynia i

   kszta³towanie subiektywnego dzie³a w naszym ¿yciu. Pocz±tkiem jest nowe narodzenie. Tak wiêc Duch

   ¦wiêty zamieszkuje nas:

  -Rz.8:9 daje przynale¿no¶æ.

  -      15 sprawia synostwoaJn.3:5,6 nowe narodzenie;

  -      16 ¶wiadczy o dziedzictwie Bo¿ym;

  -Gl.4:6 wo³a w nas do Ojca;

  -1Jn.5:6,8,10a,11 ¶wiadczy o¿yciu wiecznym;

  -1Kor.6;19 czyni ¶wi±tyni± Bo¿± (3:16);

  -1Kor.2:12,15 aRz.8:9,10 czyni duchowym cz³owiekiem;

  -2Tes.2:13 (1P.1:2) u¶wiêca;

  -Rz.5;5 mi³o¶æ;

  -Gl.5:22,23 owocuje;

  -Jn.14:26 pociesza;

  -         26 naucza;

  -         26 przypomina;

  -    16:13 wprowadza w prawdê;

  -Rz.8;14 prowadzi;

  -2Kor.1:22; 5:5 jest zadatkiem, rejkojmi± przyk³ad IVM.13:23 zadatek- czê¶æ zap³aty i zapewnienie

        ca³ej sumy;

  -2Kor.1:22 (Ef.1:12-14; 4:30) Pieczêtuje przyk³ad Mt.27:65,66- daje bez pieczêñstwo i w³asno¶æ

   Kontekst pieczêtowania (2Tym.2:19; 1Jn.5:18) sugeruje zwi±zek dzie³em „w”.

3. Relacja „na” nas jest zwi±zkiem polegaj±cym na wyp³ywaniu Ducha ¦wiêtego z naszego ¿ycia jako Jego 

  kana³u. Wykonuje obiektywn± pracê w ¿yciu innych2. Pocz±tkiem jest chrzest Duchem ¦wiêtym1.

 (zanurzenie w Ducha ¦wiêtego; wylanie Go na nas)

  a.Dz.1:8stapienie na nas oznacza:

   -Otrzymanie mocy; znaków i cudów Dz.6;8; 5;12.

       odwagi i si³y Dz.4:31,13; 1Tes.1:5.

  -Otrzymuje ¶wiadectwa; Ducha ¦wiêtego Jn.15:26; Dz.5:32; 1Tes.1:5.

   autorytetu 1kor.2:4,5; 1:18; 4;19,20.

  („na”-Dz.8:16; 10:44; 19:6; £k.4:18)

  b.£k.4:18aIz.61:1 Duch ¦wiêty „na” Jezusie oznacza³ namaszczenie (naznaczenie, uprawnienie,

  uprzywilejowanie) do:          przyk. 1Sam.16;13

  -Zwiastowania ewangelii Mt.4:23.

 -Pos³ugi uwolnienia Dz.10:38.

 -Pos³ugi uzdrowienia fizycznego Mt.8:16,17.

 -Pos³ugi uzdrowienia duchowego £k.9:56.

 -Zwiastowania ³aski £k.15.

 1Jn.2:27; 2Kor.1:21 Jego namaszczenie - Tj. D. ¦w. „nad”- dane jest wierz±cym.

 Jn.14:12 dlatego mog± czyniæ to samo i wiêcej ni¿ Jezus (Dz.5:12; 6:8 itp.)

-Problem Mrk.9:23,24; 1Kor.12:1,31.

 

 

 

  c.Dz.1:5 (2:1-16) chrzest Duchem ¦wiêtym wype³ni³ proroctwo Joela (Dz.2;17; Joel.3;1-2)

    przez znaki Dz.2:4,17, (16): 

-Mówienia innymi jêzykami     "

-Uwielbienia Boga                    & Dz.10:44; (Jn.16:14); 1Kor.14:14,16a.

-Prorokowania                          "

  -Otrzymywania wizji i snów   & Dz.19:6; (Jn.16:13c).

 d.Mrk.16:17-20a Hbr.2:4 inna zapowiedz znaków:

 -Mówienie innymi jêzykami.

 -Pos³uga uwalniania.

 -Pos³uga uzdrawiania.

 -Pos³uga darami Ducha ¦wiêtego.

 e.1Kor.12:7,13,18 chrzest Duchem ¦wiêtym jest wy³±cznie do Cia³a i umiejscowieniem.1Chrzest Duchem

 ¦wiêtym jest wydarzeniem jednorazowym (1Jn.2:27). Zawarte w nim uposa¿enie jest jednoznaczne,

czym innym jest kolejne nape³nienie Duchem ¦wiêtym. Jest to korzystanie z Jego nowych poruszeñ dowarto¶ciowuj±cych nasz sposób korzystania z duchowych przywilejów.(Jn.20:22;Dz.4:31;Ef.5:18;

6:10). Chrzest Duchem ¦wiêtym zawsze wi±¿e siê z przejawem znaków charyzmatycznych. (patrz

rozdz. III pnk.2c), choæ czêsto nie pozwala ich do¶wiadczyæ niewiara lub brak gorliwo¶ci

 (Mrk.16:17; 1Kor.14:1). Duch ¦wiêty zstêpuje w ca³o¶ci. Nie daje na siê æwiartowaæ. Problem w tym,

 by On mia³ nas w ca³o¶ci.

III. Rozró¿nianie, czyli odrêbno¶æ wydarzenia chrztu Duchem ¦wiêtym od narodzenia na nowo oraz

 rozpoznanie pracy Ducha ¦wiêtego.

 1. Pierwszy i drugi sposób pracy Ducha ¦wiêtego (rozdz. II) nie jest kojarzony w jedno wydarzenie.

 Inaczej z drugim i trzecim. Dlatego trzeba pokazaæ, ¿e gdyby chrzest Duchem nast±pi³ automatycznie

 z narodzeniem na nowo ( lub nawet z chrztem wodnym) to:

-wiersz z £k.11:13 nie mia³by sensu, gdy¿ narodzenie na nowo jest faktem przez wiarê Gl.3:26; 1Jn.5:13.

-wiersz z Dz.8:14-17 wprowadzi³by cztery sprzeczno¶ci:

a. Modlitwa o Ducha ¦w. znów nie mia³oby sensu (15)

b. Chrzest wodny w Samarii by³by bez narodzenia na nowo nie biblijny (16) Gl.3:27 a 2Kor.5:17aTyt3:5

          lub Kol.2:12.

c. Na³o¿enie r±k mia³oby jeszcze mniej sensu ni¿ modlitwa (17) Gl.6:5.

d. Ewangelia nie sprawdzi³aby siê za pierwszym razem (14) Dz.2:41.

-Ponadto £k.3:22 Jezus zosta³ ochrzczony Duchem ¦wiêtym nie przez fakt synostwa, ani w akcie

chrztu wod±, lecz po, kiedy siê modli³.(Odrêbno¶æ dzie³a Ducha ¦wiêtego nie przeczy mo¿liwo¶ci

zaistnienia razem Dz.10:44).                

2.Jak poznaæ dzia³anie Ducha ¦wiêtego?

Pytania to nie mia³oby sensu, gdyby ca³y zakres dzia³ania Ducha ¦wiêtego by³ do¶wiadczony przez wszystkich

i od razu. Ale z wielu przyczyn tak nie jest. Ograniczaj±c siê do zasadniczych dowodów dzia³anie Ducha poznajemy po tym, ¿e jest:

a. W relacji „obok-w¶ród

-Poznawanie w³asnej grzeszno¶ci , niesprawiedliwo¶ci, zwyciêstwa Jezusa Jn.16:8.

-Wewnêtrzne poruszenie Dz.2:37a.

-W Ko¶ciele - obiawienie siê jakichkolwiek znamion dzie³a „na” i wiêcej 1Kor.12:7,31; do¶wiadczenie

jedno¶ci Ducha ¦wiêtego, Jego spo³eczno¶ci i Bo¿ego pokoju Ef.4:3; 2Kor.13:13;1Kor.14:33.

(W Ko¶ciele jest te¿ faktem przez wiarê Mt.18:20aJN.14:16)

 

=====================================================================

11Kor.12:13 Byæ w Duchu ochrzczonym w jedno cia³o znaczy zostaæ w nie zanurzonym po to, by zaj±æ w³a¶ciwe sobie miejsce. J tu spe³nia rolê obdarowanie, jakie niesie z sob± ten chrzest(12:7).

Nie byæ ochrzczonym w cia³o nie znaczy do niego nale¿eæ. Podobnie jak nie ochrzczenie w Chrystusa (wod± Gl.3:27) nie znaczy byæ Chrystusowi obcym. Odwrotnie, w³a¶nie przynale¿no¶æ do Chrystusa dyktuje chrzest

w Niego. (Dz.16:31-33; 10:47,48).

Duch ¦wiêty chrzci - zanurza - ³±czy w ciele tych, którzy stali siê jego czê¶ci±. Biblia nie stwierdza, by dzia³o siê to automatycznie, choæ z pewno¶ci± mo¿e staæ jednocze¶nie (Dz.10:44).Natomiast pokazuje, ¿e chrzest Duchem ¦wiêtym wystêpuje codziennie od stworzenia czê¶ci cia³a, t. j. nowego narodzenia (patrz rozdz. III pnk.1).

Czê¶ci± cia³a - Ko¶cio³a staje siê ten, kto siê ³±czy z Panem i jest z Nim jednym Duchem (1Kor.6:17). Miejsce w ciele zajmuje ten, kto jest w nie ³±czony przez chrzest Duchem ¦wiêtym (12:13,18)