Duch Święty

 

 

I.       Jest...

II.      Dzieło Ducha Świętego. 

III.    Rozróżnienie.

IV.     Stosunek do Ducha Świętego.

V.       Panorama dzieła Ducha Świętego.

 

 

 

I. Duch Święty jest....

1.Osobą, na co wskazują następujące kwalifikacje:

-jaźń (osobowość) Jn.16:7-14....On, go...

-życie, Rz.8:2,6; Jn.6:63a (63baEf.6:17) daje, więc je ma.

-umysł, Rz.8:6,27

-emocje, Rz.15:30; Ef.4:30;1Tes.1:6.

-wola,1Kor.12:11; Dz.15:28a (patrz. dzieło D. Św.).

-imię, Mt.28:19; 1M.3:14; 6:3a patrz. pnk. 2g.; Jn.14:26a.

-osobowa relacja z nami- patrz. rozdz. V.

-boskość- patrz dalej.

2.Jest Bogiem, na co wskazują następuje kwalifikacje:

-wieczność, Hbr.9:14.

-wszechwiedza, 1Kor.2:10-11; 1P.1:12.

-wszechobecność1Kor.2;10; Ps.139:7; Dz .2:4a 1:15b.

-wszechmoc Łk.1:35;Dz.1:8; Rz.15:19b; tożsamość z Bogiem i Synem.

-świadectwo Piotra Dz.5:3,4; dzieła, patrz rozdz. II i imienia pnk.1.

-tożsomość i równorzędność z Bogiem i Synem, na co wskazuje:

 

		Ojca	Syna	Ducha Świętego
a.	Jedna świątynia	2Kor.6:16 W wierzących jednak w górze Kol.1:3	Jn.14:23 Zawsze z nami, jednak w Ojcu Mt.28:20; Kol.3:1.	1Kor.3:16;6:19 Zamiast Jezus INNY Pocieszyciel Jn.14:16. W Nim obecność wszystkich.
b.	Łaska	1P.5:10	2Kor.13:13	Hbr.10:29
c.	Miłość	2Kor.13:13	Jn.15:9	Rz.15:30
d.	Społeczność	1Jn.1:3	1Jn.1:3	2Kor.13:13 Gr. KOINONIA- wspólność, udział, relacja społeczna.
e.	Zradzanie, ożywienie	Jn.1:13; 1Jn.4:7.	1Jn.2:28,29; 1Kor.11:23	Jn.3:5,6; Rz.8:11; Gl.6:8
f.	Stwarzanie	Iz.44:24	Hbr.1:8a,10	1M.1:2; Job.33:4; Ps.104:30
g.	Autorstwo Pisma Świętego np. poselstwa Mojżesz,                              Dawida, Izajasza, Jeremiasz,                     Paweł	2Tym.3:16;                                       VM.5:1;6:16    Ps.95:6-8         Iz.6:1,8-10        Hbr.10:16;(Jer.31:33) Dz.22:14a	Gl.1:11,12;2:2;1Kor.11:23   1Kor.10:4,9 (Rz.10:9a)   - Jn.16:15; 10:30 - Jn.12:36,37,39-41                                        Dz.26;1,17	2P.1:21aEf.3:5                  Hbr.3:7-9                            Hbr.3:7-8                                 Dz.28:25-27; Iz.48:16          Hbr.10:15                              Dz.13:2,4
h.	Moc słowa.	Jer.23:29;	Hbr.1:3; Mrk.1:27	Ef.6:17
i.	Autorstwo cudów.	Dz.19:11a	Rz.15:18a             Jn2:11; Dz.3:6; 4:10	Rz.15:19                               Mt.12:28; 1Kor.12:9-11
j.	Jedność	Jn.10:30;17:21a	1Kor.12:12	Ef.4:3,4

Utożsamianie Ducha Świętego z Ojcem i Synem w w/w aspektach pokazuje ich współ istotność. Pojęcie to mówi nam, że Bóg to jedna istota, ale nie jedna osoba. (Istota - funkcja trzech, osoba - jednego). Na określenie tej istoty używa się słowa „Trójca”.                                                          Zatem Bóg to nie 1+1+1=3, ale 1Î1Î1 =1.

Miejsca odsłaniające role Ducha Świętego w harmonii z Ojcem i Synem (tzw.Trójcę):

Mt.3:16,17; 28:19; Jn.14:16; Rz.15:16,301Kor.6:11; 12:6; Gl.4:6; Ef.2:18; 1P.1:2; Jud.20:21; 1M.1:1;

(aIz.44:24) Użyte tu słowo „Bóg“ to hebrajskie „Ellohim“- liczba mnoga rzeczownika „Ell”(Bóg).W hebrajskie gramatyce istnieje liczba pojedyńcza, podwójna i mnoga. Słowo „Bóg” w liczbie poj. to „El”, podwójnej to „Ellah”, mnogiej „Ellohim”. Zatem „Ellohim” sugeruje conajmniej „trój jedyność Boga”. W 2M.1:26 czytamy:    potem rzekł Jahwe: uczyńmy człowieka na nasz obraz nie ma mój czy moje. Także IVM.6:24-26; Iz.6:3.W N. T.

kolejność trzech osób odzwierciedla funkcję, nie hierarchię.

 

gdyby Duch Święty nie był osobą, czyli greckie słowo "pneuma" jednoznacznie wskazywałoby substancję to co zrobiliśmy z takimi wierszami, jak:2 Kor.3:17; 1Kor.15:45; Łk.1:47; Obj. 4:5; 8:2;Mt.5;3;                   26;41; Mrk.9:17 WSTAWIAJAC SŁOWA "BEZOSOBOWA, SUBSTANCJA" LUB "CZYNNA MOC" CZY "TCHNIENIE" W MIEJSCE SŁOWA "DUCH"?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

II. Dzieło Ducha Świętego.

    Jego dziełem praca, którą wykonuje w świecie, w Kościele, w poszczególnych chrześcijanach i przez nich.

    Praca ta stawia nas w potrójnym związku z Duchem Świętym. Może On być obok lub wśród nas (gr. para),

    w nas (gr.en) i na nas(gr.epi).

1.Przez pracę „obok” lub „wśród” nas (Jn 14;17b) Duch Święty,

  - Jn.16:8 przekonuje świat o grzechu, sprawiedliwości i sądzie,

    Dz.17:27 powoduje, że każdy może odczuć i znaleźć Boga.

  -Ef.2:22 mieszka w Kościele (Mt.18:20; 28:20aJn.14:16)

    1Kor.12:13, który zainicjował.

2.Przez dzieło„w” nas (Jn.14;17b) rozumie się wejście Ducha Świętego do wnętrza jako swego naczynia i

   kształtowanie subiektywnego dzieła w naszym życiu. Początkiem jest nowe narodzenie. Tak więc Duch

   Święty zamieszkuje nas:

  -Rz.8:9 daje przynależność.

  -      15 sprawia synostwoaJn.3:5,6 nowe narodzenie;

  -      16 świadczy o dziedzictwie Bożym;

  -Gl.4:6 woła w nas do Ojca;

  -1Jn.5:6,8,10a,11 świadczy ożyciu wiecznym;

  -1Kor.6;19 czyni świątynią Bożą (3:16);

  -1Kor.2:12,15 aRz.8:9,10 czyni duchowym człowiekiem;

  -2Tes.2:13 (1P.1:2) uświęca;

  -Rz.5;5 miłość;

  -Gl.5:22,23 owocuje;

  -Jn.14:26 pociesza;

  -         26 naucza;

  -         26 przypomina;

  -    16:13 wprowadza w prawdę;

  -Rz.8;14 prowadzi;

  -2Kor.1:22; 5:5 jest zadatkiem, rejkojmią przykład IVM.13:23 zadatek- część zapłaty i zapewnienie

        całej sumy;

  -2Kor.1:22 (Ef.1:12-14; 4:30) Pieczętuje przykład Mt.27:65,66- daje bez pieczęństwo i własność

   Kontekst pieczętowania (2Tym.2:19; 1Jn.5:18) sugeruje związek dziełem „w”.

3. Relacja „na” nas jest związkiem polegającym na wypływaniu Ducha Świętego z naszego życia jako Jego 

  kanału. Wykonuje obiektywną pracę w życiu innych2. Początkiem jest chrzest Duchem Świętym1.

 (zanurzenie w Ducha Świętego; wylanie Go na nas)

  a.Dz.1:8stapienie na nas oznacza:

   -Otrzymanie mocy; znaków i cudów Dz.6;8; 5;12.

       odwagi i siły Dz.4:31,13; 1Tes.1:5.

  -Otrzymuje świadectwa; Ducha Świętego Jn.15:26; Dz.5:32; 1Tes.1:5.

   autorytetu 1kor.2:4,5; 1:18; 4;19,20.

  („na”-Dz.8:16; 10:44; 19:6; Łk.4:18)

  b.Łk.4:18aIz.61:1 Duch Święty „na” Jezusie oznaczał namaszczenie (naznaczenie, uprawnienie,

  uprzywilejowanie) do:          przyk. 1Sam.16;13

  -Zwiastowania ewangelii Mt.4:23.

 -Posługi uwolnienia Dz.10:38.

 -Posługi uzdrowienia fizycznego Mt.8:16,17.

 -Posługi uzdrowienia duchowego Łk.9:56.

 -Zwiastowania łaski Łk.15.

 1Jn.2:27; 2Kor.1:21 Jego namaszczenie - Tj. D. Św. „nad”- dane jest wierzącym.

 Jn.14:12 dlatego mogą czynić to samo i więcej niż Jezus (Dz.5:12; 6:8 itp.)

-Problem Mrk.9:23,24; 1Kor.12:1,31.

 

 

 

  c.Dz.1:5 (2:1-16) chrzest Duchem Świętym wypełnił proroctwo Joela (Dz.2;17; Joel.3;1-2)

    przez znaki Dz.2:4,17, (16): 

-Mówienia innymi językami     "

-Uwielbienia Boga                    & Dz.10:44; (Jn.16:14); 1Kor.14:14,16a.

-Prorokowania                          "

  -Otrzymywania wizji i snów   & Dz.19:6; (Jn.16:13c).

 d.Mrk.16:17-20a Hbr.2:4 inna zapowiedz znaków:

 -Mówienie innymi językami.

 -Posługa uwalniania.

 -Posługa uzdrawiania.

 -Posługa darami Ducha Świętego.

 e.1Kor.12:7,13,18 chrzest Duchem Świętym jest wyłącznie do Ciała i umiejscowieniem.1Chrzest Duchem

 Świętym jest wydarzeniem jednorazowym (1Jn.2:27). Zawarte w nim uposażenie jest jednoznaczne,

czym innym jest kolejne napełnienie Duchem Świętym. Jest to korzystanie z Jego nowych poruszeń dowartościowujących nasz sposób korzystania z duchowych przywilejów.(Jn.20:22;Dz.4:31;Ef.5:18;

6:10). Chrzest Duchem Świętym zawsze wiąże się z przejawem znaków charyzmatycznych. (patrz

rozdz. III pnk.2c), choć często nie pozwala ich doświadczyć niewiara lub brak gorliwości

 (Mrk.16:17; 1Kor.14:1). Duch Święty zstępuje w całości. Nie daje na się ćwiartować. Problem w tym,

 by On miał nas w całości.

III. Rozróżnianie, czyli odrębność wydarzenia chrztu Duchem Świętym od narodzenia na nowo oraz

 rozpoznanie pracy Ducha Świętego.

 1. Pierwszy i drugi sposób pracy Ducha Świętego (rozdz. II) nie jest kojarzony w jedno wydarzenie.

 Inaczej z drugim i trzecim. Dlatego trzeba pokazać, że gdyby chrzest Duchem nastąpił automatycznie

 z narodzeniem na nowo ( lub nawet z chrztem wodnym) to:

-wiersz z Łk.11:13 nie miałby sensu, gdyż narodzenie na nowo jest faktem przez wiarę Gl.3:26; 1Jn.5:13.

-wiersz z Dz.8:14-17 wprowadziłby cztery sprzeczności:

a. Modlitwa o Ducha Św. znów nie miałoby sensu (15)

b. Chrzest wodny w Samarii byłby bez narodzenia na nowo nie biblijny (16) Gl.3:27 a 2Kor.5:17aTyt3:5

          lub Kol.2:12.

c. Nałożenie rąk miałoby jeszcze mniej sensu niż modlitwa (17) Gl.6:5.

d. Ewangelia nie sprawdziłaby się za pierwszym razem (14) Dz.2:41.

-Ponadto Łk.3:22 Jezus został ochrzczony Duchem Świętym nie przez fakt synostwa, ani w akcie

chrztu wodą, lecz po, kiedy się modlił.(Odrębność dzieła Ducha Świętego nie przeczy możliwości

zaistnienia razem Dz.10:44).                

2.Jak poznać działanie Ducha Świętego?

Pytania to nie miałoby sensu, gdyby cały zakres działania Ducha Świętego był doświadczony przez wszystkich

i od razu. Ale z wielu przyczyn tak nie jest. Ograniczając się do zasadniczych dowodów działanie Ducha poznajemy po tym, że jest:

a. W relacji „obok-wśród”

-Poznawanie własnej grzeszności , niesprawiedliwości, zwycięstwa Jezusa Jn.16:8.

-Wewnętrzne poruszenie Dz.2:37a.

-W Kościele - obiawienie się jakichkolwiek znamion dzieła „na” i więcej 1Kor.12:7,31; doświadczenie

jedności Ducha Świętego, Jego społeczności i Bożego pokoju Ef.4:3; 2Kor.13:13;1Kor.14:33.

(W Kościele jest też faktem przez wiarę Mt.18:20aJN.14:16)

 

=====================================================================

11Kor.12:13 Być w Duchu ochrzczonym w jedno ciało znaczy zostać w nie zanurzonym po to, by zająć właściwe sobie miejsce. J tu spełnia rolę obdarowanie, jakie niesie z sobą ten chrzest(12:7).

Nie być ochrzczonym w ciało nie znaczy do niego należeć. Podobnie jak nie ochrzczenie w Chrystusa (wodą Gl.3:27) nie znaczy być Chrystusowi obcym. Odwrotnie, właśnie przynależność do Chrystusa dyktuje chrzest

w Niego. (Dz.16:31-33; 10:47,48).

Duch Święty chrzci - zanurza - łączy w ciele tych, którzy stali się jego częścią. Biblia nie stwierdza, by działo się to automatycznie, choć z pewnością może stać jednocześnie (Dz.10:44).Natomiast pokazuje, że chrzest Duchem Świętym występuje codziennie od stworzenia części ciała, t. j. nowego narodzenia (patrz rozdz. III pnk.1).

Częścią ciała - Kościoła staje się ten, kto się łączy z Panem i jest z Nim jednym Duchem (1Kor.6:17). Miejsce w ciele zajmuje ten, kto jest w nie łączony przez chrzest Duchem Świętym (12:13,18)